Անկարողության սինդրոմ

Հիմա մի տեսակ ավելորդ է թվում հայկական ներկա իրավիճակի հերթական ստույգ բնութագրումը, ախտորոշման ու «բուժամիջոցի» հետ մեկտեղ:

Շատ խելացի, սրտացավ ու հիմնավոր վերլուծություններ ենք լսում գրեթե ամեն օր, բայց դրանք պարապ փուչիկների նման են առավելս: Քանզի ճշմարիտ խոսքերին չեն հետևում նպատակային քայլերը:

Եվ Հայաստանն ավելի ու ավելի է խրվում անկարողության ու անհեռանկարայնության մեջ, մոտենալով, իրոք, ինքնակործանման եզրին:

Բայց սա դիտարկում է լոկ աչքաբացների համար: Հայաստանը եռուն ու կենսուրախ նավ պատկերացնողներն էս կարգի բնորոշումները որակում են իբրև բանդագուշանք: Իսկ մենք վաղուց գիտենք, թե իրական բանդագուշանքները որտեղից և ինչ մտայնությամբ են սփռվում:

Անկարող, պարտվողական կրքով համակված իշխանություններին տեղահանել ի զորու չէ ընդդիմությունը, երբ էդ իշխանության դեմ բողոքական է հանրության մեծամասնությունը, թեկուզ և՝ տարաբնույթ պատճառներով: Դժգոհ ու բողոքավոր հսկա զանգվածին միավորել չի հաջողվում, ինչում և բացահայտ է դառնում ընդդիմության անկարողությունը:

Անկարող իշխանությունների դեմ կանգնել է անկարող ընդդիմությունը: Չափազանց արտառոց իրավիճակ է - նրանց հետ անկարող են ձևանում նաև ազգային էս կենաց պայքարին խառնվել չցանկացող հազարավոր մարդիկ:

Հայաստանն անկարողության խորը սինդրոմի մեջ է, բայց կան ելքերը՝ տեսանելի, պարզ, թե մշուշապատ:

Եվ էն ուժերը, որ ի զորու կլինեն էս իրավիճակը փոխել հանուն Հայաստանի ու հայության, երախտագետ հանրույթը նրանց հետագայում կօժտի լուսապսակով:

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ